دلم تنگ است این شبها یقین دارم که می دانی

صدای غربت من را ز احساسم تو می خوانی 

شدم از درد وتنهایی گلی پژمرده و غمگین

ببار ای ابر پاییزی که دردم را تو می دانی

 میان دوزخ عشقت پریشان و گرفتارم

چرا ای مرکب عشقم چنین آهسته می رانی

 تپشهای دل خستم چه بی تاب و هراسانند

به من آخر بگو ای دل چرا امشب پریشانی

دلم دریای خون است و پر از امواج بی ساحل

 درون سینه ام آری تو آن موج هراسانی

 هماره قلب بیمارم به یاد تو شود روشن

 چه فرقی می کند اما تو که این را نمی دانی